poniedziałek, 28 stycznia 2008



Film „Lejdis” to damska odpowiedź na „Testosteron”. To zabawna opowieść o życiu czterech dziewczyn, które mają ogromne problemy ze zrozumieniem absurdalnego, ich zdaniem świata mężczyzn. Dwie mężatki, rozwódka i singielka usiłują poradzić sobie ze zwariowanym życiem, które nigdy nie wygląda tak, jak sobie zaplanowały. Bohaterki filmu - podobnie jak bohaterki największych amerykańskich hitów „Seks w wielkim mieście”, „Gotowe na wszystko” - to kobiety żyjące w dużym mieście, wyzwolone, nowoczesne i nieco szalone. Film opowiada o dwunastu miesiącach ich życia.

środa, 23 stycznia 2008

Skarb narodów: Księga Tajemnic




Skarb narodów: Księga Tajemnic
(National Treasure: Book of Secrets)

USA 2008
czas trwania: 126
gatunek: Przygodowy
rezyseria: Jon Turteltaub
obsada: Nicolas Cage, Harvey Keitel, Diane Kruger

Ed Harris, Diane Kruger, Jon Voight. Tradycją rodziny Bena Gatesa jest przekazywanie z pokolenia na pokolenia legendy o ukrytym majątku masonów. Skarb był gromadzony od starożytności. Za czasów wypraw krzyżowych pieczę nad kosztownościami sprawował zakon templariuszy. Później wszedł w posiadanie masonów. Ci z kolei przetransportowali go do Ameryki Północnej i ukryli tak, że do tej pory nikt nie dotarł do tego tajemniczego miejsca. Jedyną wskazówkę dotyczącą skrytki znał przodek głównego bohatera, a była ona bardzo skromna i ograniczała się zaledwie do słowa „Charlotte”. Gatesowie przez ponad 200 lat nie byli w stanie odszukać kolejnych śladów, a tym bardziej ustalić miejsca, w którym jest ukryty skarb. Mimo to najmłodszy z rodu nie zraża się niepowodzeniami i za wszelką cenę, nawet z narażeniem życia, będzie starał się rozwiązać zagadkę. Przy odrobinie szczęścia Benjamin ustalił, że mapa, na której zaznaczony jest skarb, została narysowana sympatycznym atramentem na odwrocie Deklaracji Niepodległości. Rozwiązanie pozostaje już tylko kwestią czasu.

Jeszcze raz...

ZACZAROWANA

Nominacje ogłoszone! "Katyń" wśród nominowanych

Amerykańska Akademia Filmowa ogłosiła nominacje do chyba najbardziej znanych nagród filmowych na świecie - Oscarów. Nominację w kategorii Najlepszy film nieanglojęzyczny otrzymał "Katyń" Andrzeja Wajdy. Wśród nominowanych aktorów pierwszoplanowych znaleźli się: George Clooney, Daniel Day-Lewis, Johnny Depp, Johnny Depp oraz Viggo Mortensen. Nominowane w kategorii Najlepszej Aktorki Pierwszoplanowej zostały natomiast: Cate Blanchett, Julie Christie, Marion Cotillard, Laura Linney oraz Ellen Page. Z kolei nominacje dla Najlepszego Filmu ubiegłego roku przypadły obrazom "Pokuta", "Juno", "Michael Clayton", "To nie jest kraj dla starych ludzi" oraz "Aż poleje się krew".


TRZYMAMY KCIUKI!

Piła IV

Kolejna część kultowego horroru, w którym psychopatyczny zabójca zaskakuje wyrafinowanymi torturami nie zawsze niewinnych ludzi.

Psychopatyczny Jigsaw i jego uczennica Amanda nie żyją, jednak mordercza gra trwa nadal. Jeden z członków drużyny SWAT ma 90 min na pokonanie sprzężonych ze sobą pułapek w których uwięzieni zostali ludzie. Jeśli mu się nie powiedzie czekają go mordercze konsekwencje.

Tymczasem agenci FBI docierają do żony Jigsawa i odkrywają prawdę o intencjach psychopaty.

środa, 16 stycznia 2008

Jestem legendą


Will Smith jest największą gwiazdą Hollywood początku XXI wieku. Obraz "Jestem legendą" nic w tej sprawie nie zmienia. Robert Neville jest ostatnim człowiekiem za Ziemi. Resztę populacji pochłonął wirus. Większość ludzi zmarła natychmiast po zarażeniu, inni zmienili się w żądne krwi potwory. Neville'a utrzymuje przy życiu przyjaźń z suką owczarka niemieckiego, Samanthą, oraz laboratorium, w którym pracuje nad szczepionką przeciwko śmiercionośnemu wirusowi. Dni Neville'a wyznacza stoper. Nasz bohater każdego dnia o tej samej godzinie się budzi, je śniadanie, idzie do wypożyczalni wideo, zamienia kilka słów z ulubionymi manekinami. W południe melduje się w tym samym miejscu Nowego Jorku i liczy na to, że pojawi się tu ktoś żywy. Dokładnie o tej samej godzinie tuż przed zapadnięciem zmroku zamyka mieszkanie na cztery spusty i zasypia. Filmów o wyniszczających całą ludzkość wirusach w ostatnich latach powstało sporo. Wystarczy wspomnieć serię "Resident Evil", "28 dni" czy "Ludzkie dzieci". Scenarzyści obrazu "Jestem legendą" poradzili sobie jednak z tym bagażem, dzięki czemu w ich dziele pojawia się przynajmniej kilka oryginalnych pomysłów. Niewątpliwym atutem produkcji jest także brak amerykańskiej flagi i patetycznych monologów bohatera (co wydaje się o tyle zrozumiałe, że jak się jest ostatnim człowiekiem na Ziemi, wychwalanie Ameryki jest nieco bezsensowne). Ponadto do zalet "Jestem legendą" należą: zdjęcia opustoszałego i zarośniętego Nowego Jorku zrealizowane faktycznie w mieście, a nie na komputerze; kilka scen walki z budzącymi się nocą potworami oraz przede wszystkim... Will Smith, który nawet całkiem sam na Ziemi jest jakiś taki lekkostrawny. I to w najlepszym tego słowa znaczeniu. Trzeba bowiem przyznać, że Smith należy do bardzo nielicznego grona aktorów, którzy pojawiając się na ekranie, wzbudzają w widzach jedynie pozytywne uczucia. Wiemy, że za sprawą tego pana dobrze się zabawimy, poznamy zapewne jakąś piękną dziewczynę a na koniec jest też szansa na uratowanie świata. O to właśnie w kinie rozrywkowym chodzi, a to spod znaku Willa Smitha jest najwyższej jakości. 13 lat po kinowym hicie "Bad Boys", który uczynił z Willa gwiazdę pierwszej wielkości, dostaliśmy od niego 10 filmów, z których kilka było znakomitych, a reszta co najmniej przyzwoita (może poza "Bardzo Dziki Zachód"). Za naturalność i uprzyjemnianie nam życia od dawna należy mu się Oscar. Chciałoby się jeszcze, żeby otrzymał go za obraz taki, jak "Hitch: Najlepszy doradca przeciętnego faceta" czy "Faceci w czerni". Akademia zdaje się jednak zapominać o komediach i aktor pewnie będzie musiał poczekać na rolę w jakimś prospołecznym obrazie w stylu "Erin Brockovich", aby go doceniono. Nam to jednak nie jest potrzebne i możemy powiedzieć wprost: Will Smith jest legendą.

Interview


Steve Buscemi gdy pojawia się na ekranie jedynie na kilka chwil, pozostawia niezatarte wrażenie. W "Interview" obcujemy z nim całkiem długo, ale spotkanie także należy do udanych.

Pierre Peders (Buscemi) jest zgorzkniałym dziennikarzem politycznym, który wbrew swej woli ma przeprowadzić wywiad z najpopularniejszą gwiazdą telenowel, Katyą (Sienna Miller). Spotkanie tych dwóch osób o odmiennych spojrzeniach na świat okaże się fascynującą potyczką.

Już pierwsze sceny, gdy gwiazda spóźnia się na spotkanie, a dziennikarz okazuje się kompletnie nieprzygotowany, sugerują, że między tą dwójką porozumienie nie będzie łatwe. Sfrustrowany żurnalista marzy jedynie o tym by jak najszybciej zakończyć wywiad, a Katya... sama nie wie, czego chce. W wyniku zbiegu okoliczności aktorka zaprasza Pedersa do domu, ale atmosfera domowej intymności bynajmniej nie powoduje zbliżenia. Trudno zresztą się

tego spodziewać. Dziennikarz na każdym kroku okazuje rozmówczyni brak szacunku i nie zmienią tego nawet niezbyt wyszukane komplementy. Gdy świadoma swej urody Katya wciąga dziennikarza w erotyczną grę, ten, choć udaje zainteresowanie, naprawdę cały czas szuka tajemnic, którymi będzie mógł pochwalić się przed przełożonymi.

Chociaż głównymi postaciami "Interview" są aktorka i dziennikarz nie należy spodziewać się opowieści o ludziach mediów. Zapewne podobne problemy z nawiązaniem intymnego kontaktu miałaby prawniczka i hydraulik. Buscemi, który stanął nie tylko przed kamerą, ale i za nią, chce raczej pokazać, że ciepła rozmowa, zrozumienie czy współczucie to rzadkość, szczególnie gdy ludzi dzielą bariery statusu społecznego.

Dlatego ciepłe słowa należą się za udział w filmie Siennie Miller. Brytyjska aktorka za sprawą związku z Jude'em Law na Wyspach faktycznie ma status supergwiazdy. W USA jest mniej popularna, ale zapewne i to wkrótce się zmieni, bo talent ma nieprzeciętny, a i urodę nie najgorszą.

"Interview" to remake obrazu holenderskiego twórcy Theo van Gogha, o którym naprawdę głośno zrobiło się, gdy został zamordowany w 2004 roku przez islamskich ekstremistów. W Polsce jego twórczość jest praktycznie nieznana. Sądząc po "Interview" raczej szkoda, że tak jest.

wtorek, 15 stycznia 2008

Rezerwat


Komedia obyczajowa osadzona w realiach współczesnej Pragi - hermetycznego świata leżącego na prawym brzegu Wisły. Historia opowiada o trójce pozornie niezwiązanych ze sobą osób. Ich niejednoznaczne postawy i wybory zaowocują zderzeniem trzech odmiennych światów. Tak zwany kodeks praski, z nieokreślonego zbioru zasad i obyczajów, stanie się fundamentem pod dekalog przyszłych postaw bohaterów: młodego fotografa Marcina Wilczyńskiego, rudego chłopca oraz fryzjerki Hanki B. Każde z nich będzie musiało dokonać świadomego wyboru: zejść czy pozostać na ścieżce do nowego życia, walczyć czy podporządkować się temu, co przynosi los? Będą musieli odpowiedzieć sobie na pytania, nad którymi do tej pory się nie zastanawiali: co to jest moralność, lojalność, przyjaźń?

Opowieść o trójce, tylko pozornie nie mających ze sobą nic wspólnego, ludzi. Spotkanie tych indywidualności, to jak zderzenie trzech odmiennych światów. Każdy z nich na nowo będzie musiał zdefiniować podstawowe pojęcia, co to jest moralność, lojalność, przyjaźń? Wewnętrzna transformacja poszczególnych bohaterów to jednakże dopiero początek drogi. Podstawową kwestią pozostaje wybór, czy trwać na nowej życiowej ścieżce, stawić czoła przeciwnościom czy jedynie podporządkować się temu, co daje los? Tak zwany kodeks praski, z nieokreślonego zbioru zasad i obyczajów, stanie się fundamentem pod dekalog przyszłych postaw bohaterów: młodego fotografa, rudego chłopca oraz fryzjerki Hanki B.

Autor: Olga

Alvin i wiewiórki

Alvin i wiewiórki



produkcja: USA
reżyseria Tim Hill
scenariusz Don Rhymer
Animacja na bazie powstałej w latach pięćdziesiątych XX wieku serii bajek animowanych o zespole muzycznym składającym się z trzech wiewiórek: psotnego lidera grupy Alvina, wysokiego, spokojnego Simona, oraz pucołowatego, wrażliwego Theodore'a.

poniedziałek, 14 stycznia 2008

Elizabeth - Złoty wiek


Shekhar Kapur na historycznym tle epoki maluje porywający obraz dworskiej etykiety, panujących na dworze angielskim stosunków, intryg oraz kwitnących romansów. Jest rok 1585. Anglią od prawie trzech dekad rządzi Królowa Elżbieta I /Cate Blanchett/. Rządy nie są łatwe, bowiem cały czas pojawiają się zakusy na pozbawienie królowej tronu, a sama Elżbieta żyje w poczuciu niepewności i widma zdrady ze strony rodziny. Na kontynencie rozprzestrzeniają się destrukcyjne wpływy fundamentalistycznego katolicyzmu, którego twarzą jest hiszpański król Filip II /Jordi Molla/. Wspierany przez instytucje kościelne w Rzymie, wzmocniony ramieniem Inkwizycji, Filip i jego dominująca na morzu armia ? armada, zagrażają dworowi Anglii i samej królowej. Mroczny i niezwykle bogobojny król gotów jest na wielkie poświęcenia, aby tylko pozbawić tonu protestancką heretyczkę i przywrócić Anglię kościołowi rzymsko-katolickiemu. Elżbieta nie zamierza tak łatwo złożyć broni i z właściwą sobie energią przygotowuje kraj do odparcia hiszpańskiego ataku. Jednocześnie jej uwagę zaprząta Raleigh /Clive Owen/, do którego, pomimo jego statusu człowieka z ludu, ma ogromną słabość. Dla niej to uczucie wydaje się jednak zakazane ? sama zaprzysięgła swoje ciało i duszę poświęcić jedynie Anglii.

sobota, 12 stycznia 2008

Niczego nie żałuję - Edith Piaf

A ja żałuję - że tak wcześnie zmarła
W świecie muzyki są gwiazdy i gwiazdeczki, dziś te drugie uważają się za wielkie gwiazdy i robią z siebie nie wiadomo kogo, a tak naprawdę do prawdziwej wielkości cholernie im daleko. Główna postać tegoż biograficznego filmu Edith Piaf była prawdziwie wielką gwiazdą i co do tego nikt nie ma żadnych wątpliwości. Jej głos, charyzma i oddanie piękna śpiewanych utworów do dziś daje się zauważyć w nagranych utworach.

Skarb Narodów: Księga Tajemnic

Wiadomo, że jeśli jakiś film osiągnie sukces (kasowy oczywiście), trzeba jak najszybciej zrobić dokrętkę i dalej tłuc kokosy na tym samym pomyśle. Pierwsza odsłona "Skarbu Narodów" była co najwyżej dziełem miałkim. Nie przedstawiała sobą żadnych wartości, nowych rozwiązań, niesamowitych kreacji itp. poza radością dużej rzeszy widowni. Ta duża grupa widzów ogląda również różnej maści kaszaniaste komedie romantyczne czy inne wydalnicze humoreski. Druga część zrobiona w myśl "więcej, szybciej i mocniej" prezentuje sobą niższy poziom.

Czasem w kwietniu

Bardzo ciężko polecać takie filmy, pod każdym względem zaangażowane w rzeczywistość, którą przedstawiają. Jest t film godzien uwagi, jednakże przez sporą dozę brutalności (mi najbardziej dogryzała świadomość, iż to się działo na prawdę) nie każdy wytrzyma podczas seansu. Wiele tu także momentów spowalniających akcję przez co "Czasem w kwietniu" zdaje się dłużej nas atakować świadomością potworności jakie miały miejsce w Ruandzie w 1994 roku.

Postrzyżyny

I jak tu nie kochać czeskich filmów. Zrobiono wspaniały prezent dla fanów kinematografii zza naszej południowej granicy oraz wszystkich spragnionych niebanalnych produkcji i w kinach pojawiło się kilka kopii "Postrzyżyn", dzieła sprzed 20 laty. Po seansie z pełną odpowiedzialnością stwierdzam, że Czechy to światowa potęga w produkcji specyficznych komedii. Jak żadna inna nacja robią filmy, w których może być fabuła wręcz prostacka, akcji tyle co w napisach końcowych, a widz i tak będzie się śmiał i cieszył do upadłego. Na nasze szczęście czasem trafia się dystrybutor, któremu chce się odświeżyć zapomniany kawałek dobrego kina.

poniedziałek, 7 stycznia 2008

Kevin sam w domu

W świecie filmu liczą się tylko dwa dzieciak, Denis ‘Rozrabiaka’ i Kevin ‘sam w’. Obaj mają spryt i inteligencję dorosłych, a jednocześnie urocze spojrzenie sześciolatków. Takie skrajne połączenia zawsze stanowiły o murowanym sukcesie. Szczególnie drugi z chłopców, którego rodzice notorycznie zapominają zabrać ze sobą na Święta, pozostawiając go samego to w domu, to w…. Nowym Jorku, podbił serca widzów. Najpierw zarobił w kinach rekordową w swoim gatunku sumę przekraczającą pół miliarda dolarów, a później z radością przeniósł się na ekrany telewizorów, na których regularnie gości co Boże Narodzenie – nie tylko w Polsce. Coś w tej prostej historyjce rezolutnego małolata musi być, skoro nie ma osoby, która nie oglądałaby „Kevina samego w domu” wiernie co rok, w ogóle nie zastanawiając się nad tym, że już się go widziało, zna na pamięć i lepiej by było porozmawiać trochę z widzianą od święta rodziną.

Obcy kontra Predator 2


Trzeba mieć stalowe nerwy by zabrać się za reżyserowanie sequelu zmiażdżonego przez fanów „Obcego kontra Predator”. Na Paulu Andersonie nie pozostawiono suchej nitki i być może był to jeden z powodów, iż nie zdecydował się on opowiedzieć kolejnej historii ze świata „AVP”. Jego miejsce zajęli bracia Strause, których firma tworzyła efekty specjalne do takich produkcji jak „300” i „X-Men: Ostatni bastion”. Czy zatem debiutantom udało się uniknąć błędów Andersona i rzucić promyk nadziei na nieszczęśliwie rozpoczętą serię? „Obcy kontra Predator 2” ustrzegł się kilku mankamentów poprzedniej odsłony, ale nadmiar błędów logicznych to nadal jego słaba strona.

Obcy 3


„Obcy 3” inteligentnie zakończył trylogię o xenomorphie. Niestety, mimo sprzeciwu producenta Davida Gilera chciwość studia 20th Century Fox wzięła górę i postanowiono sagę pociągnąć dalej. Scenariusz napisał Joss Whedon, znany głównie z serialu „Buffy” i „Angel”, co już samo w sobie było kontrowersyjnym posunięciem. Najważniejszym elementem był jednak reżyser, który nawet słaby scenariusz mógł przerobić na filmową perełkę. Pod uwagę brano Davida Cronenberga („Mucha”, „Historia przemocy”) i Danny’ego Boyla („Trainspotting”, „28 dni później”). Ostatecznie posadę otrzymał francuski wizjoner, Jean-Pierre Jeunet, który zabłysnął obrazami „Delicatessen” i „Miasto zaginionych dzieci”. I tak oto stanął on przed trudnym zadaniem by mądrze wybrnąć ze scenariuszowej pułapki trzeciej części i nie popaść przy tym w śmieszność.

Ocean`s 13


Film sensacyjny – gatunek komercyjnego filmu fabularnego, budzący duże emocje i zainteresowanie widza. Filmy sensacyjne przedstawiają zaskakujące wydarzenia, głównie związane ze światem przestępczym, np. zbrodnia. Jego zadaniem jest dostarczenie rozrywki widzom poprzez pokazywanie sensacji tj. strzelanin, bijatyk, pościgów samochodowych i innych scen kaskaderskich o dużym ładunku napięcia i emocji. Posiada dramaturgiczną i wielowątkową fabułę. Jest najpopularniejszym gatunkiem filmu i najczęściej tworzonym gatunkiem w światowej kinematografii.